Juf Rianne en juf Manon voor de klas

Ondertussen lopen wij al bijna 3 weken stage. In onze eerste week observeerden wij en stelden wij een planning op voor de onderbouw (eerste tot derde leerjaar) en de bovenbouw (vierde tot zesde leerjaar). Vorige week begonnen wij zelf les te geven. Zowel in de bovenbouw als de onderbouw komen wij per week een aantal keer langs. De leerkrachten kozen zelf het vak, het aantal keer dat wij langskomen en de duur van een les.

Rianne en ik geven les aan de bovenbouw. Emmelie en Jasmien geven les aan de onderbouw. Wij geven zowel rekenen, taal, muziek en beweging. Elke namiddag bereiden wij onze lessen voor om deze de volgende dag te geven. Elke dag zijn wij dan ook goed voorbereid. Maar het kan voorvallen dat als wij toekomen op school er een leerkracht niet is en dat wij dan haar klas moeten overnemen. De juf of meester is er dan niet door ziekte of door een dagje verlof. Ja, je leest het goed. Hier in het onderwijs heb je recht op een aantal verlofdagen die je doorheen het jaar kan opnemen.

Dit was ook zo vorige week maandag. We kwamen toe op school en de juf van het zesde leerjaar ging wat later zijn aangezien het haar verjaardag was. Wij zagen dit als een unieke kans om kennis te maken met die klas temeer wij later op die dag ook les gingen geven aan die klas. Elke dag gaan we dus in verschillende klassen langs maar als we eens ergens moeten invallen dan vindt de juf waarbij we normaal les moesten geven dit geen probleem. Dit vind ik zo aangenaam aan het onderwijs hier.

Persoonlijk vind ik het heel leerrijk om eens een klas over te nemen en uit onszelf van alles te doen. Zoals een rekenles/taalles/muziekles geven zonder voorbereiding. Hieruit leer je namelijk veel. Zo’n klas overnemen geeft ons heel veel voldoening. Zeker als de leerlingen meedoen en goed luisteren naar ons. Wat mij ook heel veel voldoening geeft, is wanneer de leerlingen vragen om nog eens een spel te spelen of wanneer je hen het lied hoort zingen dat jij aan hen hebt aangeleerd of wanneer ze jouw spelletje spelen op de speelplaats.

Op de momenten dat wij geen les geven, gaan wij voor ondersteuning langs in de klassen: verbeteren, extra uitleg geven, … . Tijdens deze ondersteuning en het zelf lesgeven merk ik op dat sommige leerlingen de basis niet beheersen. Bijvoorbeeld een leerling in het vierde leerjaar kan 2x8 niet uit het hoofd berekenen of een leerling uit het zesde leerjaar kan 100:4 niet berekenen. Dit baart mij zorgen. Ook hoor je de leerkrachten van het zesde leerjaar zeggen dat ze niet begrijpen hoe sommige leerlingen zo ver zijn geraakt. Wat ons ook opvalt, is dat ze hier in Suriname sommige wiskundeoefeningen anders berekenen dan in België: zoals de staartdeling is helemaal anders. Dit maakt het lesgeven leerrijk voor ons.

Vorige week heeft mij toch wel iets heel erg geraakt. De zorgjuf kwam langs tijdens de les om de kinderen te waarschuwen dat er vrouwen/mannen rondlopen die snoepjes uitdelen op straat. In deze snoepjes zit er een bepaalde drug en als ze die snoepjes innemen, worden ze bewusteloos. Eenmaal ze bewusteloos zijn, nemen ze die kinderen mee. Ze doen dan verschrikkelijke dingen met die kinderen. Wanneer ze klaar zijn, dumpen ze die kinderen terug op straat. Ik vond dit heel schrikwekkend. Heel veel kinderen hebben het niet zo breed thuis dus de verleiding om een snoepje aan te nemen is er wel.

Vorige woensdag gingen wij mee op uitstap met het vijfde leerjaar naar Lalla Rookh. Dit is een museum die de geschiedenis van de Hindoestanen die naar Suriname immigreerden weergeeft. Het was interessant maar persoonlijk vond ik dat de educatieve activiteit beter kon. De leerlingen moesten per groep een paneel met tekst lezen en er de belangrijkste zaken uithalen en dit vertellen aan de andere klasgenoten. Een aantal problemen hierbij waren: de te moeilijke woorden, langdradig, kinderen hebben niet zo’n luide stem, …. . Ik denk dat de leerlingen hieruit meer zouden leren wanneer het op een andere manier aan hen verteld zou worden.

Ik voel mij al veel beter op de school dit komt doordat wij meer respect krijgen van de leerlingen dan in het begin en dat wij opmerken dat ze wat bijleren en er plezier aan beleven. Nu wij hier al een tijdje zijn merk ik dat de leerlingen vriendelijker zijn, meer luisteren, ons sneller aanspreken, …

Wat ik ook al heb opgemerkt, is dat eten belangrijk is in de Surinaamse cultuur.

Enkele voorbeelden:

De juf die jarig was, had voor iedere leerkracht een slaatje gemaakt. Ik was hierdoor aangenaam verrast. Er kwam een hele groep leerlingen op ons af in de pauze met hamburgerdoosjes, servetjes, een vorkje, een bekertje en frisdrank. Wij wisten niet wat ons overkwam. Dit was dus de traktatie van de juf uit het zesde leerjaar. Hier wordt er dus met ander eten getrakteerd dan in België. Het was lekker.

Vorige week hebben de leerkrachten ook eens allerlei restjes meegenomen van thuis en hiervan maakten ze iets lekkers. Ik vond het aangenaam om eindelijk eens Surinaams te eten. Een foto van het gerecht vind je bij mijn photowall.

Vorig weekend: marktbezoek en zwemmen in hotel Babylon

Zaterdag gingen Emmelie en ik naar de markt met de bus om wat groenten en fruit te kopen. Op de markt zijn die groenten en dat fruit heel vers en kosten ze heel weinig. Bij mijn foto’s kan je de groenten en het fruit vinden die we toen hebben gekocht. Omgerekend kostte ons dit 7 euro. In terugweg stapten wij weer op een bus. Hier is het zo dat de bus niet vertrekt voordat hij helemaal vol zit inclusief de klapstoelen. Zijn alle stoelen bezet dan worden de klapstoelen gebruikt. Alle plaatsen in de bus worden dus goed benut en elk plaatsje heeft een stoel. Dit maakt het afstappen wat moeilijker. Wanneer iemand die achter jou zit wil uitstappen, moet jij rechtstaan en eerst jouw klapstoel weer dichtklappen zodat hij kan uitstappen. Dit is een grappig tafereel om te zien.

Op zondag wilden wij een dolfijnen- en kaaimantocht doen. Maar de boot zat vol. In de plaats gingen we naar een hotel met zwembad om eens een frisse duik te nemen. In zo’n temperaturen deed dit echt wel deugd.

Wij hebben ook nog heel veel leuke vooruitzichten. Zondag doen wij een dolfijnentour en binnen twee weken zijn wij uitgenodigd op een Hindoestaans trouwfeest. Het trouwpaar is familie van een juf bij ons op school. Door haar krijgen wij de kans om dit mooi gebeuren mee te maken.

Tot de volgende!